Skrypty inicjalizacyjne
Skrypty pozwalają na prace z docelowym systemem mikroprocesorowym inicjalizując jego wszystkie wewnętrzne urządzenia peryferyjne (na przykład: SPI, PLL, MMU, kontroler przerwań, porty I/O, GPIO) bez wymogu obecności bootloadera / firmware. Po uruchomieniu skryptu użytkownik może odwołać się do pamięci dynamicznych, testować interfejsy komunikacyjne lub skupić się bezpośrednio na testowaniu funkcjonalności swoich aplikacji.
Wykorzystanie skryptu inicjalizującego jest szczególnie przydatne gdy dla nowoprojektowanego systemu nie ma jeszcze gotowego bootloadera ani firmware.
Zalety używania skryptu:
- łatwa i szybka inicjalizacja peryferiałów (bez konieczności zagłębiania się w dokumentacje)
- łatwy i przejrzysty interfejs użytkownika (w przypadku napisania GUI)
- nie wymaga użycia bootloadera / firmware
