Testowanie białoskrzynkowe

Testowanie białoskrzynkowe (znane jako Clear Box Testing, Open Box Testing, Glass Box Testing, Transparent Box Testing, Code-Based Testing lub Structural Testing) jest metodą testowania oprogramowania, w którym wewnętrzna struktura/projekt/implementacja jest znana testerowi.
Tester wybiera dane wejściowe do wykonywanych ścieżek poprzez kod i określa odpowiednie wyjścia. Programista wie, jak program został napisany i zaimplementowany. Testowanie białoskrzynkowe jest poza interfejsem użytkownika i w głąb systemu.

Sposób ten nazywa się tak dlatego, że cały program jest widoczny dla testera, jest jak biała skrzynka, którą wyraźnie widzisz.

Testowanie białoskrzynkowe – przykład

Tester zazwyczaj jest równocześnie programistą, studiuje implementacje kodu danej dziedziny w internecie, określa wszystkie legalne i nielegalne wejścia i weryfikuje wyjścia według oczekiwanych wyników.

Testowanie białoskrzynkowe – poziomy stosowania

Testowanie białoskrzynkowe jest stosowane na następujących poziomach testowania oprogramowania:

Najczęściej stosowane jednak jest w testowaniu jednostkowym.

Testowanie białoskrzynkowe – zalety

Testowanie białoskrzynkowe – wady

Ponieważ testy mogą być bardzo złożone, wymagane są wysokie umiejętności oraz wiedza na temat programowania oraz implementacji.

Zarządzanie skryptami testowymi może być uciążliwe z powodu częstych zmian w oprogramowaniu.

Testowanie ta metodą jest ściśle powiązane z testowaną aplikacją, dlatego narzędzia, które będą odpowiadały każdej implementacji/platformie mogą nie być dostępne.

Testowanie białoskrzynkowe jest jak praca mechanika, który sprawdza silnik, żeby dowiedzieć się, dlaczego samochód nie jeździ.

Testowanie białoskrzynkowe – definicja ISTQB

Testowanie białoskrzynkowe: testowanie oparte na analizie wewnętrznej struktury modułów lub systemu.
Projektowanie testów metody białoskrzynkowej: procedura wyszukania przypadków testowych oparta na analizie wewnętrznej struktury modułów lub systemu.