Testowanie białoskrzynkowe

White box testing (znane jako Clear Box Testing, Open Box Testing, Glass Box Testing, Transparent Box Testing, Code-Based Testing lub Structural Testing) jest metodą testowania oprogramowania, w którym wewnętrzna struktura/projekt/implementacja jest znana testerowi.
Tester wybiera dane wejściowe do wykonywanych ścieżek poprzez kod i określa odpowiednie wyjścia. Programista wie, jak program został napisany i zaimplementowany. Testowanie białoskrzynkowe jest poza interfejsem użytkownika i w głąb systemu.

Sposób ten nazywa się tak dlatego, że cały program jest widoczny dla testera, jest jak biała skrzynka, którą wyraźnie widzisz.

Testowanie białoskrzynkowe – przykład

Tester zazwyczaj jest równocześnie programistą, studiuje implementacje kodu danej dziedziny w internecie, określa wszystkie legalne i nielegalne wejścia i weryfikuje wyjścia według oczekiwanych wyników.

Poziomy stosowania

Testowanie białoskrzynkowe jest stosowane na następujących poziomach testowania oprogramowania:

Najczęściej stosowane jednak jest w testowaniu jednostkowym.

Testowanie białoskrzynkowe – zalety

Testowanie białoskrzynkowe – wady

Ponieważ testy mogą być bardzo złożone, wymagane są wysokie umiejętności oraz wiedza na temat programowania, oraz implementacji.

Zarządzanie skryptami testowymi może być uciążliwe z powodu częstych zmian w oprogramowaniu.

Testowanie tą metodą jest ściśle powiązane z testowaną aplikacją, dlatego narzędzia, które będą odpowiadały każdej implementacji/platformie mogą nie być dostępne.

Testowanie białoskrzynkowe jest jak praca mechanika, który sprawdza silnik, żeby dowiedzieć się, dlaczego samochód nie jeździ.

Definicja ISTQB

Testowanie oparte na analizie wewnętrznej struktury modułów lub systemu.
Projektowanie testów metody białoskrzynkowej: procedura wyszukania przypadków testowych oparta na analizie wewnętrznej struktury modułów lub systemu.